La vida en Filadelfia

Nou, ik zit weer onwijs te knoeien met mn weblog. Zucht, ik ga toch echt nooit handig worden in het gebruik van computers. En mijn haren staan ook altijd meteen overeind. Aaaahh!

Ok, ik neem maar even een slok terere (hoewel ik iets niet goed doe, met dat rietje/roerstaafje en de prut, want het is heel bitter..)..

Zo, na de foto's heb je nu een eerste indruk van hoe ik erbij zit hier in Filadelfia.

Ik ga je meteen waarschuwen: Alles wat ik over Filadelfia en de Chaco dacht te weten, en jullie eventueel verteld heb, is niet waar...
Ja, het is een mennonietenkolonie, maar alle 'romantische' beelden die ik daarbij had
kloppen gewoonweg niet.
- geen enkele paard en wagen op straat, alleen maar grote 4WD's en brommers/motors.
- behalve dat de mennonieten blank zijn, is er geen verschil in klederdracht met elke andere Filadelfiaan. Dus geen lange rokken, en typische haardracht voor vrouwen.
- sowieso zie je op straat zeker zoveel blanken als inheemse mensen rondlopen.
- in plaats van een grote mennonietenkerk zijn er talloze verschillende kerken. Elk block heeft haar eigen kerk, en daarbij zie je bijv. ook katholieke, en anglicaanse kerken.

Toch hebben de mennonieten alles in handen hier. Elke supermarkt (en dat zijn er vele), elke autohandel/brommerzaak, houthandel, electriciteitsvoorziening, scholen, etc. Bijna iedereen is lid van de 'cooperación', en als je dat niet bent, zijn dingen een stuk lastiger te regelen, of betaal je bijv. meer voor voorzieningen. Het is nogal conservatief. Mannen besturen, vrouwen staan achter hun man. Vrouwen hebben geen stemrecht, omdat zij een eenheid vormen met hun man. Dit zijn dingen die ik uit eerste hand hoor hier..

Aan de oppervlakte (en voor jullie als thuisblijvers) is het dus allemaal niet zo spectaculair. But what was I thinking anyway?? Zelfs in de meest Indiaanse omgeving die je je maar kunt voorstellen zijn dingen ook niet te vergelijken met ons 'romantische' beeld daarvan. Ik elke geval ík zou toch beter moeten weten na zo'n studie! Maar wat aan de oppervlakte niet strookt met ons beeld, wil niet zeggen dat er niet heel veel interessants te vinden is onder die laag..

Na dag 2 op kantoor begin ik me al lekker thuis te voelen. Krijg zelfs als een gevoel van ritme. Sta 's morgens om 7 uur op, spring onder de douche (ik heb het electrocuteer-geval niet nog helemaal door, want heb al twee ochtenden een koude douche.. je weet wel, dat je naar adem snakt onder zo'n koude straal, maar toch echt je vette haar moet wassen!), trek mn kleren aan, flans een ontbijtje in elkaar (droog brood met een beetje smeerkaas of jam - hoewel ik dat laatste eigenlijk niet te pruimen vind hier - en een glas yoghurtdrink - wat ze hier in zakken verkopen..), pak mijn rugzak met laptop, spring op mijn mountainbike (echt, je zou me moeten zien! Ondanks dat mountainbikes een beetje minderwaardig zijn, en je op zn minst een brommer hebt - die hier spotgoedkoop zijn, vind ik het echt geweldig! Bovendien is het gewoon nodig, want er is alleen maar mul zand en kuilen overal.), en zit om 8 uur op kantoor achter mijn laptopje! Om 11.30u is het dan siësta tot 14.00u. Gisteren ben ik naar een eettent geweest, waar je voor 3 euro een soort kantine-eten kunt krijgen. Heb bedacht dat ik dat af en toe wel ga doen, want dan hoef ik 's avonds geen warm te eten, een aangezien ik het voedselaanbod in de supermarkt nog niet helemaal door heb - waardoor ik al twee avonden vreselijk smerig eten heb gemaakt, en een aantal miskopen heb gedaan (wegens ondefinieerbare verpakking) - is dat wel goed voor me, denk ik zo. De andere dagen eet ik dan maar gewoon een gebakken eitje.. Van 14-18u werk ik dan nog in de middag.

Gisteren heb ik kennisgemaakt met de andere collega's. Zij kwamen net terug van het veld en Carlos had zijn bijeenkomst gehad in Asunción, dus zij deden gezamelijk verslag, en tevens mijn introductie. Iedereen is heel open en vriendelijk, en ze zijn met interessante dingen bezig, dus ik ben ontzettend benieuwd. Voorlopig ga ik me even inlezen over alles. Verder bieden de collega's me constant aan om te vertellen over hun werkzaamheden. Vandaag kreeg ik te horen dat er de 26e een tweedaagse conferentie is in Itapúa, in het zuidelijke regenwoud van Paraguay, met de vraag of ik mee wil gaan.. Oh ja! Absolutely! Het is een rit van zo'n 1000 km, dus afhankelijk van het aantal mensen die meegaan, wordt er een busje gehuurd. Vertrek is dan op vrijdag, en op maandag weer terugreizen. Gaaf!

Nou, ik brei er maar weer ns een eind aan. Overigens wil ik nog even vermelden dat er ontzettend goed voor me gezorgd wordt door Carlos en Santina (contactpersonen bij PCI, en tevens een koppel). Zodra ik maar een kik geef, wordt er wat geregeld. Echt super, en voel me thuis door hen.

Zoals jullie merken bevind ik me nog volop in de 'euforie' status.. Kijken wanneer dit omslaat, haha!

X