Stof, stoffig, suf?...

Zo, het is hier snikheet, maar standaard antwoord op deze opmerking hier: Oh, dit is nog niks, wacht maar tot februari.. Tot nu toe was het overdag wel aardig warm, maar de avonden koelden nog flink af. Maar gisteren en vandaag is het echt warm. Zelfs in de schaduw in je hangmat breekt het zweet je uit. Er staat ook veel wind, en het is dus een ramp om te fietsen (of brommeren), met al dat zand en stof.

Vandaag ben ik begonnen om als een echte Paraguayaan water uit de kraan te drinken. Ik was het nu al zat om met flessen te zeulen, bovendien is het zelfs mogelijk om hier miskopen in te doen.. Zo heb ik thuis nu een fles mineraalwater met bubbels (spa-rood; vind ik vies), en heb ik een fles gekocht die zelfs van binnen naar stof en zand smaakt.. Vanaf nu kraanwater dus! En dan hebben ze hier van die zakjes poeder in talloze smaken waar je ranja mee maakt. Mierzoet, en hartstikke chemisch, want het poeder is wit, maar zodra het ook maar water aanraakt, ontstaan er de meest felle kleuren. (Eef, ze drinken hier ook veel guaraná!)

Op het werk alles goed. Ben nog steeds veel aan het inlezen, en stel daar vragen over op die ik vervolgens doormail naar Carlos (want hij is heel druk, is weg, of heeft bezoek in zijn kantoor). Daar geeft hij dan antwoord op, of we stellen een moment in om daar even uitgebreider over te praten. Overigens kan ik het ook aan andere collega's vragen, hoor. Santina is 's morgens op kantoor, en kletst heel wat af. Zij komt oorspronkelijk uit Duitsland, is half-Italiaans (en pittig!), en is als een van de weinige blanken hier geen mennoniet. Daar heeft ze dan ook duidelijk haar mening over. Ze is een bron van informatie voor mij in ieder geval, want ze neemt geen blad voor de mond. Frida is er ook 's morgens, zij is wel mennoniet, en is hier geboren en getogen. Ze doet de boekhouding. Verder is Marta er bijna altijd. Zij is van mijn leeftijd (maar zwanger van 3e kind..), en zij doet de systematisering/communicatie. Wat haar taken in de praktijk precies inhouden, ga ik nog navragen. Zij gaat mij wel een beetje inwerken, want als zij in december bevalt, is ze een tijdje weg, en zal ik wat taken tijdelijk overnemen. Verder is er nog Myriam, zij zit bij de receptie/administratie, en is er 4 dagen in de week. Zij is Guaraní (Indiaanse), en volgens Santina een van de weinigen die graag wil studeren, en serieus aan haar ambities werkt. Ze is 22 en moeder van 1 kind. Dan zijn er de mensen die in het veld werken (om de week zijn zij op kantoor); Soledad, Diosnel, en Adriano. Ook allen jong, getrouwd, en kinderen. Er zijn nog meer collega's, maar tijdelijk niet hier, of niet aan het werk.

Carlos heeft me gevraagd of ik volgende week zou willen beginnen met het geven van computerles aan een mevrouw, die de voorzitster is van CPI, een Inheemse organisatie waar PCI mee samenwerkt. CPI bestaat uit inheemse mensen uit verschillende dorpen in Paraguay. Volgens Carlos komt deze mevrouw uit een heel interessant dorpje, dat vrij actief is rondom de rechten van de inheemse bevolking. Wie weet, als ik een beetje een band met haar opbouw, kan ik misschien een keer mee naar haar dorp. Vandaag en morgen ga ik dus maar even een werkplan uitschrijven voor de lessen. Morgen dus ook lekker op kantoor zitten, op de vrije zaterdag (overigens gaan kinderen hier gewoon naar school, ook op zaterdag!) Ik heb een sleutel gekregen van kantoor, dus kan hier zitten wanneer ik wil.

Vanmorgen heb ik met Santina gepraat over het feit dat ik hier in Filadelfia best een 'eenzaam' leven zal leiden deze 10 maanden. Al mijn (jonge) collega's hebben gezinnen, waar ze na werktijd weer naar toe snellen. Er is geen avondvermaak. Geen bioscoop, geen café om een drankje te doen. En de mennonieten gaan alleen bij elkaar op bezoek, van huis naar huis. Jongeren mogen niet zelf wat ondernemen. Zelfs als je een vriendje hebt, mag je alleen bij elkaars ouders op bezoek. Het is 's avonds dus echt leeg op straat. Verder zijn de mennonieten echt een besloten gemeenschap, waar je als buitenstaander niet makkelijk mee in contact komt. Mijn andere collega kwam erbij zitten, en merkte op dat er bij een andere ngo hier in de buurt (die met de Ayoreo Indianen samenwerken), een Amerikaanse antropoloog werkt. Ze ging meteen bellen met de organisatie. Helaas bleek hij al weer een tijdje terug te zijn in de States. Jammer! Misschien was het wel de man van mijn dromen..
Santina vroeg me of ik van sport houd.. Hmmm.. ;) Er is een soort informele sportschool bij haar om de hoek, waar je heel goedkoop tot 3x per week mee kunt doen in een soort work-out/aerobic klasje. Ik loop er nog niet helemaal warm voor, maar dit is misschien wel de enige manier om een beetje onder de mensen te komen, buiten kantoortijden om..
Later op de ochtend ben ik met Santina even Filadelfia rondgereden, waar ze me o.a. liet zien waar ik DVD's kan huren. Als ik binnenkort in Asunción ben, ga ik maar even flink wat DVD's inslaan voor de eenzame avondjes in Filadelfia.

Nou ja, die 10 maanden houd ik wel vol, zolang ik af en toe een reisje maak, en het werk bij PCI interessant is (waar ik nog altijd het volste vertrouwen in heb). En jullie me blijven mailen!!!!!

Liefs vanonder het Chaco-stof!